niedziela, 23 stycznia 2011

Bardzo zajęci rodzice...

 Kiedy niektórzy szusują

 lub porzucają narty

 aby oddać się blogiemu lenistwu

 rodzice muszą ciężko pracować :)



 (to tylko wyjątek potwierdzający regułę ;))







Dla takiego uśmiechu warto się pomęczyć!

Moje dorosłe dziecko, dzięki któremu zaczęliśmy wyjeżdżać w góry na ferie, a potem z barku zajęć podjęliśmy trud nauki narciarstwa w wieku dojrzałym - niestety - jeździ już ze swoim towarzystwem.
Teraz mamy pretekst do zimowych wakacji - narty są dodatkiem do atmosfery panującej na stoku - luzu, ogólnej radości, dobrego jedzenia i niezłych napitków. Być może kiedy zostaniemy obdarzeni wnukami przyjmiemy rolę 'wyciągów', a może nawet przyłożymy się  więcej do techniki, aby nie odstawać? 
I coś niebywalego, co jeszcze udało mi się zaobserwować przez kilka dni - niezależnie od wieku dzieci są spokojne - nie płaczą, nie histeryzują, nie ciskają się, nie krzyczą - niezależnie czy to jest stok,  wyciąg, czy bar... Może to słońce takie cuda czyni?      

środa, 19 stycznia 2011

Inwersja pogodowa - co to takiego?

Kiedy w ślicznym, kolorowym miasteczku nic nie widać w oparach mgły...

Kiedy resztki śniegu ledwo się trzymają (jest ok.+2'C)...

 Kiedy w dzień jest, jak późnym popołudniem...

Kiedy ludzie przemykają szybko, aby schować się w domach...

 ... lub posiedzieć w ciepłej cukierni,

 a co bardziej zapaleni i naiwni jadą mimo wszystko pod wyciąg,

którym wznoszą się ponad gęste chmury (?), mleko (?). 

W nagrodę otrzymują słońce, ciepło (nawet do +8)   

i wyjątkowe widoki.  To jest właśnie moja definicja inwersji w pogodzie ;)
Pierwszy raz doświadczyłam czegoś podobnego i gdyby nie bezpośrednia telewizyjna relacja ze szczytu, która sprawiła, że ruszylismy w góry - przenigdy nie uwierzyłabym, że tam może być t a k a pogoda :)



Poniższe zdjęcia zrobiłam sobie sama - nie żeby nie było chętnych do przejęcia aparatu, ale tylko ja potrafię siebie tak wykadrować, aby nie było nic widać ;)) 

wtorek, 18 stycznia 2011

Świat jest piękny :))

Po siedmiu godzinach jazdy samochodem, kiedy do domu pozostaje jeszcze kilkaset kilometrów -  
t a k i   widok ... orzeźwia ;))






A jakby jednej było mało - są DWIE !!!
To zjawisko trwało i trwało... Może dlatego, że nie mogliśmy zatrzymać się  jadąc od jednej do drugiej, a potem do jeszcze następnej - czuliśmy się jak łowcy tęcz ;)  Kolejne relacje z krótkiego zimowego wypoczynku już jutro :)

Ale to nie widoki są powodem mojej radości życia, lecz  Intuicja, Madrość, a nade wszystko WIELKIE SERCE  pewnej bardzo skromnej OSOBY :)  Ja też Ci dziękuję Moniko!!!   

środa, 5 stycznia 2011

Dziewczyna...

o której wspominałam w poprzednim poście


Pierwotnie kompozycja wyglądała tak, jak powyżej, jednak zbliżenie wydawało mi się ciekawsze...
Do czasu ;) Bo zabrakło pewnego konteksu, opowieści całej sytuacji: Kilka kobiet całkowicie zasłonietych przed natrętnym wzrokiem turystów i młoda dziewczyna, która i chce i może pokazywać piękną twarz . I jeszcze z boku liście palm, za którymi czyhałam z aparatem ;))

wtorek, 4 stycznia 2011

Być może jest to...

... najlepsze zdjęcie zrobione przeze mnie w 2010 roku.

Być może...
Spotkałam tego chłopca na egipskim parkingu pełnym turystycznych autokarów. Nie był nachalny - nie zaczepiał i nie biegał za ludźmi, jak inni jego młosi i starsi koledzy. Stał, czekał... Zamyślony i zapatrzony... Nie zauważył mnie, a może nikogo nie widział?


Czy zauważyliście, że zabytki - budowle, ruiny - na wszystkich zdjęciach wyglądają podobnie? Może różnić je kąt patrzenia, światło, ludzie na pierwszym planie lub obok, ale w sumie trzeba nieźle nagimnastykować się, aby pokazać w ciekawy sposób np. Wawel.
Fotografowanie ludzi jest trudne. Jest kilka sposobów, aby sobie to ułatwić, ale często wiąże się to z koniecznością poświęcienia więcej czasu na zdjęcie. Nie ukrywam, że ja 'strzelam fotki' w biegu, z zaskoczenia. Kiedy ktoś pozuje za pieniądze, a tak często zdarza się to m.in w Egipcie, Tunezji, Maroko - robię zdjęcie, bo wiem, że jest to dla niego forma zarobku, że za to 1 euro czy dolara może wyżywić rodzinę, że nie wyciąga ręki, jak żebrak,  ale nie jestem nigdy zadowolona z efektu: wzrok skierowany prosto w obiektyw i sztuczny uśmiech, to nie to ;)   
Chciałam pokazać jeszcze jedno zdjęcie zrobione z ukrycia  - tym razem dziewczynki, ale blogger zbuntował się i nie chce już mi dodawać więcej obrazów. No cóż - do następnego razu :)